1. The Moss Upon Our Ruins
2. Celestial Dictatorship
3. Deus Vult
4. Detritivore
5. When Paradigms Supplant Gods
6. Swansong Of A Dying Race
Ostrzeżenie!
Słuchanie tego materiału może spowodować efekty uboczne w postaci: odraza do świata zewnętrznego, deliberacja, światłowstręt. Przed odsłuchaniem upewnij się, że jesteś na to gotów. Czytaj dalej
1. Z Melancholika Krew Nie Wypływa
2. Napuchną Mną Drzewa
Ciężka sprawa z tą nową Furią. Byłem przekonany, że Nihil przelewa swoje około-blackmetalowe pomysły na inne projekty (czego przykładem był zeszłoroczny album CSSABY). Przecież nawet „Halny” czy „Huta Laura” nie pozwalały nam zapomnieć, do czego zespół przyzwyczaił nas przez te lata. A tu proszę.
01. Depopulation of Io
02. Cypress Mourning
03. The Stepfather
04. The Sinless
05. Your Mother-Slave
06. Unimagined, Unwritten, Unseen
07. Dememorization
08. Days that Didn’t Make It
09. The Animal
10. Man from the Water
11. Here be Lions
12. Depopulation of Earth
A teraz czas na recenzję z morałem. Morał będzie o tym, jak skutecznie wygrać z domowym remontem. Już kiedyś mi się to udało. Dawno temu wiertarka u sąsiadów stoczyła nierówny bój z Fleshgod Apocalypse. Kto stał na z góry przegranej pozycji wiadomo. Tym razem w roli rycerza na czarnym koniu mamy krakowski Dormant Ordeal, który dzielnie stawił czoła udarówce, zadając jej 10 ciosów morderczych niczym miecz Conana z Cymerii. Ale do rzeczy.
1. Dead Water
2. No Glory To The God
3. Sacrifire
4. Implosion
5. Scales
6. No Day After Tomorrow
7. Wormhymn
8. Whispers Under The Coffin Lid
9. Last Deadly Wound
10. Heritage Of Puma Punku
Jakiś czas temu, gdy przeprowadzałem wywiad z Kelthuzem dyskusja zeszła nam na temat black i death metalu w Polsce. No właśnie, skąd „u nas” (biorę w cudzysłów, gdyż ja potrafię grać co najwyżej na nerwach) ta potrzeba grania muzycznej ekstremy, podczas gdy scena na przykład folk metalowa wypada na naszym poletku dosyć blado (chociaż, mimo że wielkim fanem jej nie jestem, to mógłbym wymienić kilka świetnych zespołów). Jesteśmy krajem, który może się pochwalić pokaźną liczbą kapel z tych dwóch nurtów, które są mocno rozpoznawalne na całym świecie. Kiedy spytamy kogoś z zagranicy o polskie kapele metalowe wymieni zapewne Behemoth, Vader, Infernal War czy nawet Kriegsmaschine. A ile osób wspomni o Ethelyn z jej nowym albumem? Czytaj dalej
1. He, Who Bears The Light
2. Vindictive
3. Actus Fidei
4. Victims of Mental Enslavement
5. Kingdom Without End
6. Cross- The Inverted Symbolism
7. Opus Diaboli
8. Ascend!
9. NchSh
Niektóre weekendy (mimo łagodnych początków) są wyjęte z życiorysu. Miałem coś zrobić w sobotę? Jebać, zrobię w niedzielę. Niestety w niedzielę spływają na nas wszystkie plagi egipskie i jedyne do czego jesteśmy zdolni to szczera (przynajmniej wtedy) obietnica zaprzestania pewnych praktyk. No cóż, mamy w każdym razie poniedziałek a ja siadam do zaległej recenzji. Przed wami pochodząca z Gubina formacja Deathstorm.
1. I Walked Through
2. Hemophobical Fear
Krótki i brutalny wpierdol. To chyba najlepsze określenie dla materiału zapowiadającego pierwszy album Mort Douce, który otrzymałem od Wydawnictwa Psycho. Jako, że te dwa utwory razem trwają niecałe 7 minut, więc i ja nie będę zbytnio się rozkręcał.
To, czym płocka kapela w nas uderza to prymitywny death metal. No, może nie tak prymitywny jak niektóre polskie subkultury, ale jeśli spodziewacie się tu jakiejś progresywy możecie śmiało szukać dalej. Ten stwór, który dopiero co uciekł z krypty na parafialnym cmentarzu nie chce was zaciekawić swoją „osobą”. Jest nastawiony na to, by zabić. Nie, nie zabić. Zajebać. Wypruć flaki i rozwlec je po całej okolicy. Utopić w kałuży krwi. Wyrwać serce i zeżreć. Wątpię, żeby inspiracje muzyczne tych rzeźników mocno wykraczały poza śmiercionośne poletko. Takie „I Walked Through” to hołd dla Autopsy, Baphomet czy wczesnego Cannibal Corpse. Smagająca perkusja, prosty i walący po nerach riff, ghoul za mikrofonem i oto jest krwiożerczy potwór. A po usłyszeniu niektórych ryków z „Hemophobical Fear” moherowe babcie łapią za krucyfiks. Czytaj dalej
Oto i jest. Zapowiadany wywiad, na który zapewne wiele osób czekało. Mojego rozmówcy przedstawiać nie muszę, bo każdy kto choć trochę interesuje się prawdziwym metalem znać go po prostu musi. Niestety, jak to często bywa, najlepsze pytania wpadają do głowy „po zawodach”, więc mam nadzieję, że kiedyś w przyszłości uda mi się jeszcze je zadać. Ale zanim przejdę do samego wywiadu, chciałbym podziękować pewnej osobie za pomoc w „dotarciu” do jednej z najciekawszych osobowości na polskiej scenie. No to jazda! Czytaj dalej
1. Son of Light
2. Vampire of Hanover
3. Rostov Ripper
4. Bay Harbor Butcher
5. Demon Midwife
6. Red Spider
7. Zodiac
8. B.T.K. (Bind, Torture, Kill)
9. Monster of the Andes
10.Art of Killing
Jest niedzielny wieczór. Nie mam co ze sobą zrobić. Nie potrafię znaleźć motywacji do działania. Kolejny dzień do dziurawego worka tych straconych. Nagle doznaję szoku. Objawia mi się anioł. Nie, to nie jest zwykły anioł. Zamiast białej szaty przywdziewa czarną skórę z naszywkami Krisiun i Sepultury oraz bojówki. W rękach trzyma gitarę. Nie zdradza mi tajemnicy końca świata czy mojej przyszłości. Zostawia za to promo nowego albumu Chaos Synopsis i odlatuje na swych czarnych skrzydłach.
1. In Yumen – Xibalba
2. P’unchaw kachun – Tuta kachun
3. Grandis Spiritus Diavolos
4. Κατά τον δαίμονα του εαυτού
5. Cine iubeşte şi lasă
6. Iwa Voodoo
7. Gilgameš
8. Русалка
9. Ahura Mazdā-Aŋra Mainiuu
10. Χ Ξ Σ
11. Welcome To Hell
Skoro Rotting Christ umieszcza na swoim oficjalnym profilu na facebooku link, dzięki któremu ich jedenastym albumem mogę cieszyć się już dziś, traktuję to jako błogosławieństwo do naskrobania kilku zdań na temat tegoż. Tak więc sobotę mam z głowy. Czytaj dalej
1. Atba’a Al-Namrood
2. Ah’d Aljahliyah
3. Ajsad Dhar’een
4. Entisarat Al Ashawes
5. Naqoos Al Khatar
Jeśli komuś zdarzyło się przeczytać kilka moich tekstów dla „Oczka” mógł chociaż przez chwilę zastanowić się, czemu moje recenzje są tylko i wyłącznie pozytywne, a w dziesięcio-oczkowej punktacji nie dałem jeszcze żadnemu albumowi mniej jak 7. Sprawa jest bardzo prosta – dobrej muzyki jest za dużo, a życia zbyt mało na słuchanie jakiegoś gruzu. Dlatego zawsze staram skupić się na materiale, który powinien przyciągać, a nie odrzucać. Czytaj dalej
theeyeofeverystorm.wordpress.com 